Tweede golf

Getuigenissen

Voor de getuigen die we interviewden was het feminisme van de jaren 1970 een heel bijzondere periode.  Hier kijken vier van hen terug op gebeurtenissen als de eerste Vrouwendag. Ze leggen ook enkele basisbegrippen uit.

Lees je de getuigenissen liever in geschreven vorm? Onderaan elke pagina met getuigenissen vind je een transcriptie!

 

Monika Triest beleefde de protestbeweging van mei '68 en de opkomst van het feminisme eerst in de VS. Ze beschrijft haar ervaringen met 'free speech', het creëren van kennis en begrip door echt met elkaar te praten en naar elkaar te luisteren.

 

 

'Autonomie' was een belangrijk begrip in het feminisme van de  jaren 1970. Kitty Roggeman legt uit wat dat inhield, voor individuele vrouwen maar ook voor de feministische beweging.

 

 


Ook Rita Mulier gaat in op 'autonomie'. Ze vergelijkt daarbij het Vrouwen Overleg Komitee met meer traditionele vrouwenorganisaties.

 

 


Op 11 november 1972 stapten in Roeselare drie vrouwen op de trein, om in Brussel naar de Vrouwendag te gaan. Dat evenement was op een paar maanden tijd georganiseerd door enkele Nederlands- en Franstalige feministes. Cecile Rapol vertelt wat een overweldigende belevenis het was.

 



Monika Triest beschrijft wat 'het persoonlijke is politiek' betekende in de feministische beweging: naar maatschappelijk verandering streven door persoonlijke ervaringen uit te wisselen en die vervolgens te vertalen naar eisen op politiek niveau.

 

 


In de tweede helft van de jaren 1970 kwamen in verschillende steden vrouwenhuizen tot stand. Dat was 'basiswerking', vrouwen sterker in hun schoenen doen staan door gespreksrondes en cursussen te organiseren. Cecile Rapol vertelt over het Roeselaarse Vrouwenhuis.

 

 

Rita Mulier blikt terug op het feminisme van de jaren 1970 en 1980.

 

 

Download hier de transcripties van de getuigenissen.